شکل گیری، تقویت و مانایی خاطره در فضاهای شهری، نمونه موردی محور شهید چمران شیراز

زندگی هر روزه شهروندان، گستره ای از ارتباطات و تعاملات اجتماعی و فعالیت ها در قالبی از فضاهای ساخته شده است. آشناپنداری شهروند با محل سکونتش در فرآیندی از تجربه و آموزش ایجاد شده و تفاوت حس مکانی در اشخاص در شهرها و بافت های مختلف نتیجه تفاوت تجربیات حاصل از فعالیت ها و فضاها است. هدف این مقاله پرداختن به بررسی رابطه ی بین انباشت خاطره و فرهنگ بر کیفیت ادراک، تصویر ذهنی و سرزندگی شهروندان است تا از این گذر، بتوان مدیران، برنامه ریزان، طراحان و سیاست گزاران شهری را در جهت بهبود ارتباط شهروندان با محیط سکونتی آن ها و نیز افزایش سرزندگی محیط های شهری از طریق مشارکت دادن کاربران فضا در جهت تدوین چشم اندازهای توسعه های آتی یاری نمود. در این تحقیق، محور چمران در شهر شیراز به عنوان محدوده مطالعاتی برگزیده شده و نظرات کاربران در خصوص عوامل محیطی موثر بر خاطره انگیزی در قالب پرسشنامه جمع آوری و تحلیل گردیده است. انتخاب محور چمران به دلیل اهمیت آن در حفظ و تقویت بخشی از هویت و حیات شهری کنونی و آینده کلانشهر شیراز، پویایی، فعالیت پذیری وتنوع کارکردها و قابلیت و شرایط بهبود محدوده در آینده در جهت افزایش سرزندگی شهری بوده است.نتایج تحقیق بیانگر آن است که حوزه های فعالیت و معنا از نظر کابران واجد اهمیت بیشتری از عناصر کالبدی بوده و همین امر، اهمیت برنامه ریزی در جهت ارتقای فعالیت های تفریحی و اجتماعی را دوچندان می کند. در واقع، برنامه ریزی برای بهبود عامل کالبدی نیز بایستی در جهت افزایش امکان شکل گیری فعالیت های متنوع و نیز بهبود تصویر و سیمای محیط در ذهن کاربران فضا باشد تا موجب ارتقای میراث هویت و خاطرات جمعی و تجمع میراث ناشی از زندگی هر روزه شهروندان در محیط های شهری گردد. .